Woensdag 18 augustus 1948

Om 05.30 overal, gewone tijd. Ik deed het rustig aan, want ik hoefde niet te werken. Na het eten, een nieuw verband om mijn vinger laten leggen. Het zag er niet mooi uit. Mijn vingertop is helemaal dood, daar zit geen gevoel meer in. Maar ja dat komt ook wel weer in orde. Voorlopig ben ik er nog wel zoet mee. Maar dat mag 'm de pet niet kreuken. Daarna ben ik gaan zitten lezen, schrijven en zonnebaden. Ik heb nog een beetje zitten spelen op mijn mondorgel. Ik begin het al een beetje te leren, al krijg ik er nog niet veel muziek uit.
Om 13.00 uur eten, 's middags hebben we de waterleiding in orde gemaakt. We hebben nog nooit zo hard gewerkt als vandaag. We hebben een grote ton van 500 liter, 1 m hoog en 1 m middellijn ingegraven, we waren pas om 20.00 uur klaar, toen was het al donker. Maar we zullen er een hoop plezier van hebben, nu hoeven we niet elke keer water te halen. We zagen eruit als beesten, onze schoenen wogen kilo's van de klei. Je word gewoon vastgezogen, en je kon pas met veel krachtinspanning je voeten omhoog trekken. Er was er nog één die een bonk klei op zijn test kreeg toen hij gebukt in de ton stond, ja het moet je maar treffen. Toen we klaar waren, zijn we gaan mandiën. Ik ben een flesje gaan halen, dat had ik wel verdiend.
Om 21.00 uur doken we onder de wol, en sliepen weldra in van de vermoeienis van de dag.
Welterusten.


Donderdag 19 augustus '48

Om 05.30 overal, maar voor mij niet. Ik had helemaal geen zin. Ik kwam dan ook met een slaperig gezicht pas om 07.00 uur me bed uit. Dat vond ik vroeg zat. Ben mezelf gaan wassen met één hand. De kamer aangeveegd, stoelen recht gezet en bed opgemaakt. Daarna ben ik mijn kleding gaan wassen, dat wij ook allemaal zelf moeten doen. Er wordt hier niets voor je gedaan, waterleiding, licht, verven, witten, alles zelf doen. Ja, je bent hier niet thuis, waar alles maar voor je voorgekauwd wordt, en je moeder alles voor je moet opknappen of je pak opbergen dat je achter je gat hebt laten liggen. Nu hier hoef je dat niet te doen, want dan ben je het zo kwijt. Hier leer je dat wel, eigen initiatief, je leert hier aanpakken, en niet bij de pakken neer te gaan zitten. Je leert hier op eigen benen staan, en je wordt maar een kerel en als je in Holland terug keert, weet je van aanpakken en niet zoals Jan Salie, alles door een ander te laten doen. Nee, zelf doen, dan weet je waarvoor je leeft. De meeste snappen dat wel, en weer andere niet.

Het is weer 13.00 uur, etenstijd. Ik zal tenminste ook eens mijn prakje gaan halen, want ik heb trek.
's Middags verder de waterleiding in orde gemaakt, want hij zat verstopt. We hebben hem doorgekregen, en 's avonds was de ton helemaal vol. Nu hebben we er tenminste plezier van. We kunnen lekker mandiën.
's Avonds ben ik naar een vergadering gegaan voor het belang van de Padvindersbeweging. We hebben het één en ander besproken, wat we konden doen om de band tussen Indië en Holland nauwer te maken. In de eerste plaats wordt er een commissie gevormd, die op zijn beurt in contact moet staan met de A.H.K.C. Ook radio-uitzendingen en lezingen zullen worden gehouden om de belangstelling voor jongens uit Holland op te wekken voor hun Indische broeders. We zullen hopen dat we slagen, we hebben alle medewerking. Om 21.30 hebben we de zitting beëindigd, en zijn toen huiswaarts gekeerd.

19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29

pagina 24